Negra Sombra, poema de Rosalía de Castro de la obra "Follas Novas" (1880).
Cando penso que te fuches,
negra sombra que me asombras,
ó pé dos meus cabezales
tornas facéndome mofa.
Cando maxino que es ida,
no mesmo sol te me amostras,
i eres a estrela que brila,
i eres o vento que zoa.
Si cantan, es ti que cantas,
si choran, es ti que choras,
i es o marmurio do río
i es a noite i es a aurora.
En todo estás e ti es todo,
pra min i en min mesma moras,
nin me abandonarás nunca,
sombra que sempre me asombras.
En castellano:
Cuando pienso que te fuiste,
negra sombra que me asombras,
al pie de mis cabezales,
vuelves haciéndome burla.
Cuando imagino que te has ido,
en el mismo sol te me muestras,
y eres la estrella que brilla,
y eres el viento que sopla.
Si cantan, eres tú que cantas,
si lloran, eres tú que lloras,
y eres el murmullo del río
y eres la noche y eres la aurora.
En todo estás y tú eres todo,
para mí y en mí misma moras,
no me abandonarás nunca,
sombra que siempre me asombras.
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
8 comentarios:
Música de Xoan Montes.
Exelente...Rolia fue muy grande, sus poemas son maravillosos!!!
Gracias por compartir!!!
Rosalía de Castro foi unha inríble poeta e unha revolucionaria. Negrasombra fala dese vacío existencial que temos todos no noso interior e que sempre nos acompaña.
Gracias por tan fermoso poema.
Orfeus
Muchas gracias por ayudarnos a entender mejor (en este caso) a Rosalía de Castro.
Es posible que fuera bipolar
Es posible que fuera bipolar
Una gran luchadora y magnífica cantante, interpretando a otra mujer rompedora de moldes. Binomio impagable.
TODO LO BUENO ES MEJORABLE PERO CUANDO ES SUPREMO, SIEMPRE SERA RECORDADO. ROSALIA COMO OTROS GRANDES ES PARA DISFRUTAR CON EL ALMA SU SENSIBILIDAD, SU DULZURA Y SU CORAZÓN. NO DA SU AMOR. GRACIAS
Publicar un comentario